1892 թ.-ի նոր տարվա օրը Էրզրումի մեր տանը 27 հոգի ենք եղել, 1916 թ.-ի ամանորին՝ 3 հոգի, 1920 թ.-ի նոր տարվա օրը՝ արդեն Երևանում մեր տանը, միայն մեկն էր ինքն իր նոր տարին շնորհավորել… Եվ այն է, ուր որ է այդ մեկն էլ պետք է չլիներ, երբ նորից դարձել են երկուսը… Երկրորդը մայրս էր, որ չգիտես որ սոված գյուղից եկել կանգնել էր հորս շեմքին, ու գաղթականը գաղթականին ասել էր. «Շնորհավո՜ր նոր տարի…»:
Читать далее
***
Երբ տեղ հասանք, ինքնաթիռները գնդակոծել, գնացել էին։ Լռություն է, վանքի զանգերը ղողանջում էին, զարկերի չափավորված դադարներում կրկին լսելի է կանգնած լռությունը, նորից զանգերի կանչ…
Նա մտքում ասաց «ֆուհ», և հիմա պետք է կատարվեր իր սիրած համարներից մեկը: Մի սեղանին դրված էր կատելոկ-գլխարկ, մյուս սեղանին՝ սև կատելոկ-գլխարկ: Նա իջեցնում էր իր մի կատելոկի մեջ նապաստակին, հետո նայում էր հանդիսատեսին, ժպտում, մտքում ասում «ֆուհ» և նապաստակը հանում էր մյուս կատելոկից:
Читать далее
Գրական ակումբ 